روزنامه ها برای جلوگیری از تعقیب هری و مگان توسط پاپاراتزی ها به قوانین نیاز دارند

از قضا، شاهزاده هری تا حدودی برای فرار از مطبوعات بریتانیا به ایالات متحده نقل مکان کرد.

تعقیب خانواده سلطنتی توسط پاپاراتزی مدتهاست که بخشی از زندگی عمومی بریتانیا بوده است. و چهره های سرشناس در ایالات متحده نسبت به بریتانیا حق کمتری برای حفظ حریم خصوصی دارند، به لطف اصلاحیه اول.

اما با توجه به آنچه گفته شد، روزنامه های بریتانیایی تا حدودی در تشویق پاپاراتزی ها به تعقیب هری، مگان و مادرش در اطراف منهتن در سه شنبه شب و کمک به ایجاد بازاری برای تصاویر مقصر هستند.

کاروانی از عکاسان دوک و دوشس ساسکس را به مدت دو ساعت در اطراف نیویورک در شرایطی که سخنگوی آنها “نزدیک به فاجعه” توصیف کرد، دنبال کردند.

در حالی که خاطرات ممکن است در مورد ماهیت دقیق حادثه متفاوت باشد، این واقعیت باقی می ماند که از فعالیت عکاسان چیز زیادی به دست نمی آمد (با توجه به اینکه ساسکس قبلاً در هنگام ورود و خروج از مراسم اهدای جوایز توسط بسیاری از عکاسان معتبر آژانس ها عکس گرفته شده بود).

با تشکر برای اشتراک.

بستن

وعده «بدون پاپاراتزی» میل در سال 1997.

در 8 سپتامبر 1997، هشت روز پس از مرگ پرنسس دایانا، دیلی میل تعهدنامه ای را در صفحه اول منتشر کرد: «صاحب دیلی میل، میل ساندی و ایونینگ استاندارد شب گذشته اعلام کرد که روزنامه هایش در آینده تصاویر پاپاراتزی را نمی خرند. .

ویسکونت روترمر، رئیس شرکت دیلی میل و جنرال تراست، گفت: من همیشه تحسین کننده دایانا، پرنسس ولز بوده و هستم، و از سردبیران خود خواسته ام تا به بهترین شکل ممکن از او در برابر دشمنان قدرتمندش دفاع کنند.

“با توجه به سخنان قوی ارل اسپنسر و احساس خشم خودم، به سردبیران خود دستور داده ام که بدون اطلاع من عکس های “پاپاراتزی” نخرند.”

تصاویر پاپاراتزی توسط روزنامه مورد استفاده قرار گرفت. و این هفته Mail Online در میان عناوین مختلف بریتانیا بود که از تصاویر گرفته شده توسط Backgrid Pictures، آژانس اصلی که هری و مگان را در نیویورک دنبال می کرد، استفاده کرد. این تصاویر پس از آن توسط Mail و عناوین دیگر حذف شدند.

چرا هری و مگان از درمان پاپاراتزی در بریتانیا اجتناب می کنند؟

طبق قانون ویراستاران، که همه روزنامه‌های بریتانیایی آن را امضا می‌کنند: «روزنامه‌نگاران نباید مرتکب ارعاب، آزار و اذیت یا آزار و اذیت مداوم شوند و نباید به بازجویی، تماس تلفنی، آزار و اذیت یا عکس گرفتن از افراد پس از درخواست از آنها ادامه دهند.» اگر نفع عمومی مشروعی در پیگیری یک داستان وجود داشته باشد، در آن صورت قانون رویه ویراستاری اجازه تداوم را می دهد.

این یکی از دلایلی است که هری و مگان از چنین رفتاری در بریتانیا برخوردار نیستند.

IPSO به صورت هفتگی از سردبیران می‌خواهد که از تماس با شخصیت‌های ارشدی که درخواست کرده‌اند تنها بمانند، خودداری کنند.

با توجه به سابقه و خطرات ناشی از عکاسان غیرمجاز که در تعقیب افراد مشهور شرکت می کنند، نشریات بریتانیا باید قوانینی برای اطمینان از عدم استفاده از آثار خود داشته باشند.

اگر عکاسی در حین تعقیب شاهزاده هری حادثه ای ایجاد کند، همه نشریات بریتانیایی که آثار او را می خرند مشترکاً مقصر خواهند بود.

روزنامه نگاری بریتانیایی همچنان بهای از دست دادن اعتباری را می پردازد که پس از تعقیب پاپاراتزی های فرانسوی به مجموعه شرایطی که منجر به مرگ پرنسس دایانا، دودی فاید و راننده هنری پل شد، متحمل شد.

در آن زمان فرهنگ غیرقانونی برون سپاری در خیابان فلیت وجود داشت و برخی از سردبیران توجه چندانی به منشأ عکس ها و اطلاعات نداشتند. آینده روزنامه‌نگاری حرفه‌ای در عصر دیجیتال ممکن است به توانایی آن در نشان دادن اینکه ناشران اطلاعات با کیفیتی را در اختیار جهان قرار می‌دهند که از نظر اخلاقی منبع آن است، بستگی داشته باشد.

قانونگذاران در بریتانیا، ایالات متحده و کانادا در حال حاضر در تلاش هستند تا راهی بیابند تا گوگل و فیس بوک را مجبور به ارائه حمایت مالی از صنعت خبر کنند. استدلال برای این غیرممکن خواهد بود اگر ناشران نتوانند از گل و لای آنلاین بالاتر بروند و خود را به استاندارد بالاتری نگاه دارند.

پست الکترونیک [email protected] برای اشاره به اشکالات، ارائه نکات داستانی، یا ارسال نامه ای برای انتشار در وبلاگ صفحه نامه ما.