لوسون برخی از وحشی‌ترین افراط‌های روزنامه‌نگاری را رام کرد، اما خبرنگاران و عکاسان امروز را به مذاکره در مورد یک میدان مین قانونی وظایف روزانه واگذاشت.
انتشار یک مقاله یا عکس هرگز پایان ماجرا نیست، زیرا همیشه این احتمال وجود دارد که شکایات بعدی – 99.9٪ نامعتبر – از سوی کسانی که می‌خواهند از تحقیقات عمومی 2012 به عنوان چوبی برای ضربه زدن به ما استفاده کنند، وجود دارد.
البته، هیچ اشکالی ندارد که روزنامه‌نگاران بدانند چه چیزی می‌توانند گزارش دهند و چه چیزی را نمی‌توانند گزارش دهند، اما یادداشت‌های وقت‌گیر به وکلای روزنامه‌ها که زمانی در ماه آبی اتفاق افتاد، اکنون در کنار بایگانی داستان‌ها و عکس‌ها، تقریباً یک اتفاق روزمره است.
و جای تعجب نیست که هزینه های فریلنسر و نمایندگی یک ذره افزایش نیافته است تا این واقعیت را منعکس کند.
در عوض، ما از دهه 1980 با پرداخت دستمزد وجود داشته‌ایم، در حالی که یک آبشار دائمی ناله (که توسط IPSO و ظاهراً خود ناشران تشویق می‌شود) صداقت ما را زیر سوال می‌برد و اغلب به جای ایجاد انگیزه، انگیزه را از بین می‌برد.
بله، ما باید همه چیز را آرام بگیریم و فکر کنیم “آنها فقط به این دلیل شکایت می کنند که ما داستان را درست فهمیدیم” – اما ما از سر و صدای مداوم آن وکلای پادگان که خواستار عذرخواهی و البته “کامپو” هستند مصون نیستیم.
محتوای شرکای ما
این روزها از من خواسته شده است که یادداشت هایی در مورد چگونگی و دلیل یکی از خبرنگاران ما در سال 2008 با تلفن همراه خود از یک بازیگر خیابان تاج گذاری که در حال خوابیده با مواد مخدر و در کما در ساعت 1 بامداد در یک بار شلوغ در مرکز شهر منچستر عکس گرفته است، یادداشت کنم.
یکی دیگر نگران این بود که چگونه می دانیم که یک بازیگر سابق ایستندرز قرار بود در سال 2004 ازدواج کند (واقعیت این است که یکی از دوستان نزدیک او به همه و همه – از جمله یکی از بستگان من – در کلیسایی نزدیک من درباره آن لاف می زد).
حتی متهمانی که متهم یا حتی محکوم به جرایم جدی در دادگاه هستند، از IPSO شنیده می شوند – نگران این هستند که ممکن است قوانین «محرمانه بودن» را نقض کرده باشیم یا حتی اینکه آیا چنین داستان هایی «ارزش خبری» هستند.
گاهی به ما می گویند که حتی تحقیقات – که به معنای واقعی کلمه مسائل مرگ و زندگی است – “به نفع عمومی نیست”.
در حالی که لوسون خوشبختانه در گذشته آن روزهای وحشتناک را محکوم کرده بود که خبرنگاران مجبور بودند در مراسم تشییع جنازه یکی از بستگان غمگین شرکت کنند که تهدید به اخراج شده بودند، پرونده های بی پایان دادگاه و آزار و اذیت روزانه روزنامه نگاران اکنون کار را سخت تر کرده است.
البته نمی‌توانیم پرس و جو را مقصر همه مشکلات فعلی‌مان بدانیم، اما چیزی که پر از نیت خوب برای بالا بردن بازی ما بود، متاسفانه هر روز برای ما تبدیل به یک شمشیر دولبه شده است.
[Hacked Off: Have press standards improved ten years on from Leveson? Not if you ask the public]
پست الکترونیک [email protected] برای اشاره به اشکالات، ارائه نکات داستانی، یا ارسال نامه ای برای انتشار در وبلاگ صفحه نامه ما.