کریستوفر درک آیو، ۸۴ ساله، عکاس کهنه کار بریتانیایی و خبرنگار خارجی، در شب کریسمس در مادرید درگذشت. از او همسرش کونچا و تنها پسرش الکساندر به یادگار مانده است.
درک که در کالج مارلبرو در بریتانیا تحصیل کرده، کار خود را با کار برای یک روزنامه محلی در میدلندز انگلیسی آغاز کرد و سپس در هنگ چتر نجات برای خدمات ملی خود ثبت نام کرد، در سرویس اضطراری قبرس و به عنوان محافظ شخصی ملک حسین اردن به موقع خدمت کرد. از الحاق او
پس از بازگشت به زادگاهش لندن، او به سرعت به یک خبرنگار برجسته در عصر طلایی خیابان فلیت تبدیل شد و در صفحات اول روزنامه های بزرگ آن زمان مانند The Daily Herald و The People قرار گرفت.
او در اواخر دهه 1950 به بارسلونا نقل مکان کرد و در آنجا با دوست نزدیک و همکارش روی راتر یک آژانس مطبوعاتی راه اندازی کرد. استثمارهای آنها در اعماق دیکتاتوری فرانکوئیستی در اسپانیا به زودی به افسانه ای دیرینه در میان روزنامه نگاران بریتانیایی و آمریکایی که در نهایت به کشور مورد قبول او تبدیل شد، تبدیل شد.
درک برخی از بهترین سال های خود را به عنوان خبرنگار در نیویورک گذراند. او در سال 1968 با Bee Gees به ایالات متحده سفر کرد، فراریان مشهور را تعقیب کرد، در مافیا و کلیسای ساینتولوژی نفوذ کرد و با محمد علی، در میان بسیاری از چهره های دیگر آن دوران، دوست شد.
پس از مدت طولانی زندگی در مزرعه ای در چیاپاس، مکزیک، او به عنوان یک عکاس آسوشیتدپرس به اسپانیا بازگشت و انتقال پرفراز و نشیب اسپانیا به دموکراسی را در حالی که برخی از مهم ترین رویدادهای نیمه دوم قرن بیستم را پوشش می داد، ثبت کرد.
درک که مدام از کانون توجه دوری می‌کرد، متعلق به آن نوع روزنامه‌نگار نادری بود که معتقد بودند نقش او پشت دوربین است، نه جلوی دوربین. او به عنوان یک خبرنگار خط مقدم، هرگز از به خطر انداختن خود به خاطر حرفه اش تردیدی نداشت.
محتوای شرکای ما
این پوشش گرافیکی منحصربه‌فردی از برخی از مهم‌ترین رویدادهای نیمه دوم قرن بیستم برای جهان انگلیسی زبان فراهم کرد. انقلاب اسلامی ایران و بعد از آن گروگانگیری، ترور انور سادات رئیس جمهور مصر و جنگ های داخلی در الجزایر و لبنان از جمله این موارد است. در دومی، او تقریباً جان خود را از دست داد و در جریان مداخله اسرائیل در آن درگیری بر اثر بمب های خوشه ای مجروح شد.
درک برای همکاران و دوستانش به خاطر جذابیت، روحیه ماجراجویانه و حس شوخ طبعی اش شناخته شده بود. بارها خانواده بزرگ اسپانیایی اش سعی کردند او را متقاعد کنند که خاطراتش را بنویسد، ایده ای که او همیشه آن را خودشیفتگی رد می کرد.
درک در طول زندگی خود عشق بسیار بریتانیایی به طبیعت را حفظ کرد و به کوه‌های شمال مادرید بازنشسته شد، جایی که یک خانه خانوادگی ساخته بود و روستاییان محلی با محبت او را به عنوان «انگلیسی که درخت می‌کارد» در تپه‌های بایر منطقه می‌شناسند.
خانواده‌اش در کنارش ماندند و تا آخر از او مراقبت کردند، زیرا خاطراتش به آرامی توسط آلزایمر، ظالمانه‌ترین بیماری که ممکن بود به او سر بزند، از او جدا شد. یاد و خاطره او برای همه کسانی که او را می شناختند برای همیشه گرامی و گرامی می دارند.
- کریستوفر درک آیو (1938 – 2022)
پست الکترونیک [email protected] برای اشاره به اشکالات، ارائه نکات داستانی، یا ارسال نامه ای برای انتشار در وبلاگ صفحه نامه ما.