ایان استوکس، چهره بسیار محبوب و مورد احترام در اتاق خبر ایونینگ استاندارد برای چهار دهه، در سن 84 سالگی درگذشت.
ایان در سال 1938 در لیورپول به دنیا آمد.
با شروع در سال 1960، فعالیت اولیه او با ظهور لیورپول به عنوان مرکز صحنه موسیقی جدید کشور، به رهبری بیتلز، مصادف شد. نکته برجسته دوران او در اکو پوشش دادن استقبال مدنی گروه در تالار شهر لیورپول در جولای 1964 بود.
اولین کار او همچنین او را با بسیاری از نام‌های ستاره دیگر شهر در آن زمان، از جمله گری مارسدن، جیمی تارباک و سیلا بلک جوان که در آپارتمان والدینش با آنها مصاحبه کرد، در تماس قرار داد.
او بعداً به همکارانش گفت که با افتخار اسکاچ و کوکاکولا را به عنوان نوشیدنی انتخابی خود پس از معرفی جورج هریسون طی مصاحبه ای در میخانه ای در لیورپول در اوایل دهه 1960 به آنها پذیرفت.
ایان در سال 1965 به لندن نقل مکان کرد و در آنجا کار در دیلی اسکچ را آغاز کرد و در سال بعد به عنوان معاون سردبیر به استاندارد پیوست. در طول 30 سال بعد، او به عنوان یک چهره برجسته در اتاق خبر، ابتدا در دفاتر فلیت استریت استاندارد و اخیراً در خانه نورثکلیف پس از نقل مکان روزنامه به کنزینگتون در سال 1988، علامتی محو نشدنی گذاشت.
او همچنین یک شیفت شنبه را در ساندی اکسپرس در سال 1967 شروع کرد که تا زمان بازنشستگی خود در سال 1996 ادامه داد. در اینجا او با همسرش بتی فرایر که منشی در میز خبر بود آشنا شد.
اما او بیشتر در «استاندارت» به یادگار مانده است.
جان کلسی، که ایان در سال 1989 به روزنامه پیوست، او را زیر بال خود گرفت، گفت: «او شخصیت غالب روی میز زیردستان بود، همه او را دوست داشتند، او واقعاً بامزه بود و گنجینه ای از عبارات جذاب داشت.
او از سنت های استاندارد مانند استراحت پودینگ در ساعت یک ربع تا سه بعد از ظهر دفاع می کرد، بنابراین همه به غذاخوری رفتیم و مقداری پودینگ خوردیم. حدود 15 دقیقه بود – شما مجبور نبودید پودینگ بخورید، اما شما را به مدت 15 دقیقه از ساب خارج کرد. او فردی عالی برای کار بود. من تنها نخواهم بود که بگویم دلم برایش تنگ خواهد شد.»
گراهام جونز، که در کنار ایان روی میز تعویض استاندارد کار می کرد، گفت: «از اینکه شنیدم همکارم اسکاسر رفته است متأسفم. او یک همکار بسیار سرگرم کننده و گاهی اوقات تند بود. من عاشق شوخی او با جیمی همفری بودم.
«همچنین، یادم می‌آید که او با پاکت‌های کوچک دستمزد دور میز می‌رفت. همان‌طور که ایان آنها را به گیرندگان تحویل می‌داد، همیشه یک نام میانی برای همراهی با حروف اول بسته ارائه می‌کرد. من به گراهام آربوتنات جونز تبدیل شدم که با صدای بلند با لهجه لیورپولی اش اعلام کرد. Scouse brogue او همیشه تیزتر از من است، حتی اگر او به لطف پدر ناخدای دریایی خود به زیباترین مدرسه در لیورپول رفت. چیزی که من اغلب او را مسخره می کردم. اما او همکار وفادار و پدری مغرور بود. یک مرد قدرتمند دیگر از خیابان فلیت رفته است. RIP Stocksy.
کالین آدامسون، گزارشگر Legendary Standard می‌گوید: «ایان یکی از درخشان‌ترین و دوست‌داشتنی‌ترین شخصیت‌های روی نیمکت بود. زمان زیادی برای استوکس داشتم. یک مرد خوب و یک کلمه ساز خوب.
یکی دیگر از همکارانش، رابین بریچر، می‌گوید: «شوخی‌های او با همکار جیم همفری به مدت 25 سال باعث سرگرمی همکارانش شد و او دوست داشت به شوخی بگوید که همسن با The Beano است. هرگز لحظه ای کسل کننده نبود که ایان پشت میز بود و ماجراجویی های فراوان او از او یک افسانه ساخته بود. یک همکار فراموش نشدنی.”
داگ ویلز، سردبیر ممتاز استاندارد، اضافه کرد: «ایان شخصیتی عالی، پر از شوخ طبعی و دیدگاه های قوی بود. چه روزهای خوبی را با ایان و آن مردان مطیع سپری کردند. آدم فوق العاده ای
اشتیاق او به این صنعت به زندگی خانگی اش نیز کشیده شد، با چهار فرزند از پنج فرزندش، با الهام از بازدید آنها از دفاتر فلیت استریت استاندارد در سال های شکل گیری خود، به کار برای روزنامه ها و مجلات ملی ادامه دادند.
دور از کار، ایان به شدت درگیر فوتبال جوانان در خانه پذیرفته شده خود در اسکس بود، مدیریت تیم های مختلف و همچنین داوری مسابقات هر آخر هفته در سراسر شهرستان برای سال ها. او همچنین در طول زندگی خود از حامیان سرسخت باشگاه فوتبال لیورپول بود.
ایان پس از یک بیماری کوتاه در آرامش در یک آسایشگاه در پول در حالی که توسط خانواده اش احاطه شده بود از دنیا رفت. از او همسرش بتی و فرزندانش الین، دنیس، آدریان، آماندا و کریس به یادگار مانده است.